.

             บทที่3

ตอบฉัน คุณกำลังจะไปไหน แม่บ้านถามไฮไดท์อย่างโมโห ไฮไดท์ตอบว่า กลับบ้าน แต่นี้คือบ้านของคุณแล้วนะ คุณต้องการจะทิ้งแคลร่าไว้ที่นี้คนเดียวอย่างนั้นหรอ ไฮไดท์ก็ตอบว่าไม่นะ แต่ฉันต้องไปหาปู่ ฉันคิดถึงเขา คิดถึงปีเตอร์ คิดถึงปู่ คิดถึงแพะ และคิดถึงภูเขา ฉันไม่ต้องการอยู่กับพวกเขา ใบหน้าของแม่บ้านกำลังโกรธจนหน้าแดงในตอนนี้ และพูดว่า คุณเป็นเด็กที่ไม่ดี และเธอก็ร้องไห้ กลับไปที่ห้องของเดียวนี้ และห้ามออกจากบ้านอีก วันสองวันต่อมา แคลร่าเรียกไฮไดท์ให้มายังห้องของเธอ พ่อของฉันอยู่บ้าน เธอพูดอย่างมีความสุข และเขาต้องการเพื่อที่จะพูดกับเราสองคน ต่อมา เซสแมนก็เข้ามา เขาอุ้มแคลร่า หลังจากนั้นเขาก็พูดดีกับเธอและไฮดี้ จากนั้นเขาก็ยิ้ม และเดินจากพวกเขาไป เขาไปหารและบอกเธอว่า คุณทำผิดต่อให้ดีมาก เธอไม่ใช่เป็นเด็กที่ไม่ดีนะ เพราะแคลร่าชอบเธอมากๆ และไฮดี้ก็ดีกับลูกสาวของฉัน โรเม็ทตี้เออ ก็เริ่มพูดว่า ดังนั้น ห้ามบอกฉันถึงเรื่องใดเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับเด็กหญิงชาวสวิสเซอร์แลนด์อีก คุณเข้าใจไหม โรเม็ทตี้เออ ก็ตอบว่า เข้าใจค่ะ ตอนนี้ ฉันจะออกจากงานในสองวันนี้ แต่แม่ของฉันกำลังมาที่นี้ในไม่ช้า ฉันไม่ต้องการมีปัญหาเมื่อเธอมาอยู่ที่นี้ แม่บ้านก็บอกว่า ไม่หรอก ย่ารักไฮดี้มากเมื่อพวกเขาได้เจอกันครั้งแรก และย่าก็ดีกับเธอมากๆ เธอให้หนังสือรูปภาพแกไฮดี้พร้อมความช่วยเหลือ ไฮดี้เรียนการอ่านในไม่ช้า และไฮดี้รัการอ่าน เธอลืมว่าเธอคิดถึงบ้านเพราะหนังสือที่อยู่ในมือของเธอ แคลร่ากับไฮดี้มีความสุขเมื่อย่าพักอยู่กับพวกเขา แต่หลังจากที่ย่าไม่อยู่ ไฮดี้รู้สึกคิดถึงบ้านมากกว่าเมื่อก่อน ในบางวัน สิ่งแปลกๆเริ่มเกิดขึ้นในบ้านสกุลเซสเมน ทุกๆตอนเช้า ประตูหน้าเปิดขึ้น เฟราเลน บอกคนใช้สองคนว่า บางทีอาจาจะเป็นผีก็ได้ คุณจะต้องดูที่ห้องโถงคืนนี้ เมื่อพวกเขาเห็นบางสิ่งบางอย่างที่เป็นสีขาวในห้องโถงที่มืดสนิท พวกเขาวิ่งและบอกแม่บ้าน เฮอร์ เซ็สแมนก็มาถึงในวันถัดไปในช่วงบ่าย และพูดกับคนใช้ พวกเขาบอกเกี่ยวกับสิ่งสีขาวในความมืด หลังจากนั้น เขาก็พูดเกี่ยวกับเรื่องผีเป็นเวลานานกับเพื่อนของเขาที่เป็นหมอ กลางดึกของคืนนั้น พวกทันใดนั้นเขาได้ยินเสียงจากห้องโถง นันคืออะไร พวกเขาก็เดินเข้าไปดู นั้น ใกล้ประตูที่เปิดอยู่ ไฮดี้ใส่ชุดนอนสีขาว เธอกำลังเดินและละเมอ เฮอเซสแมนก็ร้องไห้ เธอกำลังทำอะไรอยู่ที่นั้น เธอลืมตา เธอก็ถามว่า ฉันอยู่ที่ไหน เขาพาไฮดี้ไปที่ห้องของเขา และพูดกับเธออย่างเงียบๆ คุณไม่มีความสุขเลย มีปัญหาอะไรหรอ ในตอนแรก เธอไม่บอกอะไรกับพวกเขา แต่สุดท้ายเธอก็ยอมพูด ทุกๆคืนฉันฝันเห็นภูเขาและบ้าน ฉันได้ยินเสียงลม และฉันก็ไปที่ประตูของกระท่อมหลังเล็กและมองออกไปข้างนอก ในตอนเช้า ฉันกลับไปที่เมืองแฟรงค์เฟริท เธอก็เริ่มร้องไห้ และหมอก็บอกว่าอย่าร้องเลย ทุกๆปัญหามีคำตอบ เขากลับไปหาเฮอร์เซสแมน ไฮดี้ป่วยหนัก และเขาพูดว่า เอจะต้องออกจากประเทศสวิสเซอร์แลนด์ทันที