.

บทที่ 5

เมื่อเฮอเซสแมนเห็นใบหน้าของหมอคลาสเซินที่เศร้าหมอง ทันใดนั้นก็มีความคิดขึ้นมา เขาพูดว่า คุณอยากจะไปประเทศสวิสเซอร์แลนด์ไหม คุณสามารถไปเยี่ยมไฮดี้ และเมื่อคุณกลับจากเมืองแฟรงค์เฟริท คุณสามารถตอบคำถามของฉันอย่างถูกต้อง แคลล่าลูกสาวของฉันสามารถร่วมเดินทางในครั้งนี้ได้ไหม เป็นความคิดที่ดีจริงๆ หมอคลาสเซินพูด คุณต้องการจะไปใช่ไหม หมอก็หัวเราะและก็พูดว่า แน่นอน ทุกๆตอนเช้าของช่วงฤดูร้อนหลังจากไฮดี้กลับมา เธอขึ้นไปบนภูเขากับปีตอร์แล้วแพะของเขา   ปีเตอร์รักการใช้ชีวิตร่วมกันกับไฮดี้บนภูเขา แต่เขาไม่ได้บอกไฮไดท์เกี่ยวกับเรื่องนี้ ไฮดี้เสียใจมากในทันทีทันใดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เธอรู้สึกดีขึ้นเมื่อหมอคลาสเซินบอกเธอ แคลร่าแล้วย่าจะมาเยี่ยมเธอในช่วงฤดูหนาวนี้ หมอชอบพูดกับย่า และก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีกันในไม่ช้า พวกเขาไปเดินเล่นเป็นเวลานานบนภูเขาที่สวยงามที่อยู่ใกล้ๆทุกวัน การพูดที่น่าสนใจของพวกเขา การเดินเพื่อสุขภาพของเขา และอากาศบนภูเขาดีสำหรับหมอมาก และในไม่ช้าเขารู้สึกดีขึ้นอีกครั้ง เมื่อเขากลับมาที่เมืองแฟรงเฟริท เขากลายเป็นคนใหม่ที่มีความสุขมากขึ้น เมื่อฤดูหนาวมาถึง ปู่ก็ย้ายจากกระท่อมบนเขาลงมาที่เมืองดอร์ฟลี ไฮดี้ไปโรงเรียนชนบท เธอชอบการเรียนรู้ที่นั้นนั้นมาก และเธอก็เป็นนักเรียนที่ดี ช่วงฤดูหนาวปีนั้นแย่มากพร้อมกับหิมะที่เยอะ ดังนั้นปีเตอร์จึงไม่สามารถลงเขาเพื่อไปโรงเรียนได้ทุกวัน แน่นอน เขาจึงเสียใจเกี่ยวกับสิ่งนั้นมาก วันหนึ่ง หลังจากโรงเรียนเลิก ไฮไดท์ขึ้นไปบนภูเขาเพื่อที่จะไปเยี่ยมเขาและย่า บ้านหลังเล็กๆของพวกเขาหนาวเย็นและมืดมิด และย่ากำลังรู้สึกไม่ดีเลย แต่เมื่อไฮดี้อ่านหนังสือให้ย่าฟัง และย่าก็ยิ้ม คุณต้องการอ่านหนังสือให้ย่าฟังด้วยใช่ไหม ไฮดี้ถามปีเตอร์วันถัดไปที่โรงเรียน เธอชอบแบบนั้น ฉันรู้ แต่ฉันไม่สามารถทำได้ คุณก็รู้ ปีเตอร์ตอบเธออย่างโมโห คุณสามารถเรียนเพื่อที่จะทำสิ่งนั้น ฉันสามารถสอนคุณ ไฮดี้พูด และดังนั้น ทุกๆตอนบ่าย ปีเตอร์ไปเยี่ยมไฮดี้ และเธอสอนเขา เธอเป็นครูที่ดีและในไม่ช้าปีเตอร์สามารถอ่านหนังสือให้ย่าฟังได้อย่างดี สิ่งนี้ทำให้ย่ามีความสุขมากๆ เมื่อฤดูหนาวที่แสนยาวนานผ่สนพ้นไป ฤดูใบไม้ผลิก็มาถึงภูเขา ไฮดี้รู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น ทุกๆวันเธอรอคอยและมองหาแคลร่าและย่าของเธอ เธอก็คิดอยู่ตลอดว่า พวกเขาจะมาเมื่อไหร่